Uit het tot nu toe geweldige, maar tegelijkertijd uiterste-concentratie-vragende boek Eten, bidden, beminnen (Eat, love, pray) van Elizabeth Gilbert:
"Man, de muggen zijn hier zo groot dat ze een kip zouden kunnen verkrachten."
Dit, mijn liefste treingenootjes op de trein van Brussel-Centraal naar Oostende, dit zinnetje, is de reden waarom ik plots luidop in lachen uitbarstte.
Het is namelijk niet echt helemaal een zin die je zou verwachten, zo plots, middenin een hoofdstuk over meditatie en goeroes en spiritualiteit.
