Ge weet het of ge weet het niet, maar sinds ik 'Onder De Ombuboom' van deze schrijfster heb gelezen, ben ik helemaal verkocht. Ik kreeg Onder De Ombuboom twee jaar terug voor mijn verjaardag en intussen las ik ook 'De Zwaluw en de Kolibrie', 'De Zigeunermadonna', 'De vergeet-mij-niet-sonata', 'De Franse Tuinman', ... Toch blijft Onder de Ombuboom mijn absolute favoriet. Ik plengde zelfs menig traantje. Niet dat dat zo wereldschokkend is, ik kan het zelden droog houden bij trieste/romantische films en hetzelfde geldt dus voor boeken.
Eerst en vooral: Santa Montefiore schrijft liefdesverhalen. Als je op zoek bent naar een thriller, een detective of een literair meesterwerk, ben je eraan voor de moeite. De boeken van Santa zijn één en al romantiek met hier en daar een vleugje tragiek en drama. Het zijn met andere woorden vrouwenboeken. Geen chicklits, dat niet, maar toch, love is always in the air.
Wat ik het allerfantastischste vind aan de boeken van Santa Montefiore zijn de beschrijvingen. Haar personages zijn levensecht (ik weet altijd meteen met welke ik overeen zou komen en aan welke ik een hartsgrondige hekel heb) en ook als ze de sfeer in een stad of een straat beschrijft, kan je je meteen voorstellen dat je ook dáár bent.
U ziet het al, ik was redelijk bevooroordeeld toen ik het bovenstaande boek begon te lezen, het kon niet anders dan indrukwekkend goed zijn. En toch, het ging al redelijk vroeg de verkeerde kant op. Probleem: ik kon helaas weinig sympathie opbrengen voor het hoofdpersonage, dat in mijn ogen een zweverig, verwend luxevrouwtje was.
Hoewel er toch een enkel traantje langs mijn wang is gerold (bladzijde 219), was dit boek een beetje een teleurstelling.
Foei, Santa, je kan beter!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten